pacjenci o poziomie rozwoju struktury osobowości borderline podobnie jak pacjenci psychotyczni używają pierwotnych mechanizmów obronnych takich jak rozszczepienie czy identyfikacja projekcyjna i w okresach regresji ma to tak globalny i wszechogarniający charakter,że trudno taką osobę odróżnić od osoby o psychotycznej strukturze osobowości,
w zakresie tożsamości pacjenci borderline są zarówno podobni jak i różni od pacjentów z psychotycznego poziomu, ich ja również jest niespójne i pofragmentowane, często radzą sobie z ograniczeniami w zakresie integracji tożsamości za pomocą okazywania wrogości
różnią się od pacjentów o psychotycznym poziomie rozwoju struktury osobowości tym, że ich poczuciu braku ciągłości i spójności nie towarzyszy egzystencjalny lęk – są zdezorientowani w zakresie swojej tożsamości – ale wiedzą, że istnieją
mają większą zdolność od pacjentów psychotycznych do sprawdzanie tego co jest realne a co nie, są przez większość czasu zdolne do testowania rzeczywistości, poza okresami nasilonej regresji
istotny jest dla nich konflikt pomiędzy bliskością i autonomią, bliskość która to wiąże się dla nich z lękiem przed byciem poddanym totalnej kontroli, wpadają w totalną panikę, boją się bycia pochłoniętym, gdy zaś pojawia się w ich życiu temat rozstań, separacji towarzyszy im traumatyczne poczucie porzucenia w związku z czym ani bliskość ani dystans nie jest dla nich komfortowe,
często znacząca część psychopatologii takich osób ma egosyntoniczny charakter
znikoma zdolność do samodzielnego utrzymania podziału wewnątrz siebie na część doświadczającą i obserwującą, co umożliwiłoby im bardziej samodzielne budowanie refleksji na temat samych siebie