Zaburzenie osobowości: osobowość schizoidalna
Według ICD 10 cechy charakterystyczne dla osobowości schizoidalnej to:
- niewielki poziom zainteresowania oceną własnej osoby przez innych zarówno jeżeli chodzi
o ktytykę jak i pochwały,
- niewielkie umiejętności, problem w zakresie wyrażania emocji względem innych, zarówno
tych bardziej pozytywnych emocji np.: radość, zadowolnie jak i negatywnych takich jak gniew, złość,
- w sytuacji wyboru pomiędzy sytuacją społeczną związaną z towarzystwem innych ludzi i sytuacją, kiedy jest się samemu konsekwentne kierowanie się w strone samotnictwa,
- niewielka, jeżeli w ogóle aktywność kierowana poszukiwaniem przyjemności, dążeniem do jej doświadczania,
- brak wyczucia, adekwatności, w obszarze obowiązujących w różnych sytuacjach norm społecznych, daleko posunięty brak wrażliwości w tej sferze,
- silne zaabsorbowanie swoim światem wewnętrznym, jego eksplorowaniem, introspekcją, tworzeniem różnych fantazji i zagłębianiem się w nie,
- płytka uczuciowość, specyficzny chłód emocjonalny,
- nieadekwatnie słabe względem wieku przykładanie wagi do swojego życia seksualnego, rozwijania go w relacji z inną osobą,
- brak potrzeby bliskich, przyjacielskich związków z innymi ludźmi, brak tego typu relacji lub pojedyncze,
Jeżeli cechy te nie są zbyt mocno wyrażone, występują ale nie jako aspekty znacząco utrudniające funkcjonowanie a bardziej jako pewnego rodzaju "styl bycia" - wtedy można mówić o pewnym określonym typie osobowości, w tym przypadku jako pewnego rodzaju mniej nasilony odpowiednik można uwzględnić SAMOTNICZY TYP OSOBOWOŚCI.
Jedną z metod leczenia w przypadku osobowości schizoidalnej jest psychoterapia indywidualna w modalności psychoanalitycznej.
Poniższy link prowadzi do artykułu zawierającego odpowiedzi na często zadawane pytania odnośnie leczenia zaburzeń osobowości (więcej na ten temat).
powrót do listy typów i zaburzeń osobowości